30 jun, 23
admin Uncategorized No Comments

Geslaagd Clubweekend in Salm

Van vrijdag 23 tot en met zondag 25 juni was het jaarlijkse clubweekend in de Eifel. We waren dit jaar met 19 fietsliefhebbers en hadden een fantastische accommodatie in het dorpje Salm.

Vrijdag 23 juni

Voor vrijdagmiddag 13:00 uur stond de eerste rit gepland in het mooie vulkanische Rijnland. Het was een tocht van 78 km, maar vanwege het heuvelachtige landschap moesten er ook de nodige hoogtemeters worden overwonnen (1268 hm). De weergoden waren ons zeer gunstig gezind, en ondanks een lekke band zat de stemming er goed in. Deze lekke band was een bizar moment. We zaten al ruim een kwartier op een terras aan de Kaffee und Kuchen, toen we ineens een sissend geluid hoorden gevolgd door het wegzakken van een fiets. Ja hoor, een lekke achterband.

Echter heeft niet iedereen meegedaan aan deze eerste rit. Een aantal van ons zijn op de fiets vanuit Grave naar Salm gereden. Een ware monstertocht van 260 km, waarbij het venijn in de staart zat. Tot 230 km was het redelijk vlak, daarna begonnen de heuvels. Deze helden zijn uiteindelijk rond 18:15 uur aangekomen in Salm, waarbij ze werden onthaalt met een lekker biertje in de zon.

Route Grave-Salm

Rond 19:30 uur zijn we aan het diner begonnen. Een heerlijke pasta die was bereid door een aantal vrijwilligers uit de groep. Later die avond hebben we met z’n allen nog gezellig wat bij gekletst onder het genot van een hapje en drankje.

Zaterdag 24 juni

Om 8:00 uur ontbijten met z’n allen. Daarna om 9:00 uur een groepsfoto in clubtenue, maar zonder helm en zonnebril. Vervolgens kon je kiezen uit 2 fietstochten: een route van 130 km met …. Hm, of een wat langere route van 150 km met 2.714 hm. Beide tochten leidden ons door een landschap van steile wijngaarden, beboste hellingen naar het dal van rivier de Moezel. En deze steile wijngaarden hebben we geweten. Zo moest er onder andere tijdens de langere tocht een beklimming worden overwonnen van ruim 4 km waarbij het steilste stuk 24% stijging betrof. Alsof het nog niet genoeg was, bestond een deel van deze klim ook nog eens uit kasseien. Een echte uitdaging voor de liefhebber (hier was overigens niet iedereen even blij mee😊).

Rond 18:00 uur waren beide groepen terug bij de accommodatie. Na het uitwisselen van de verhalen van die dag zijn we rond 19:00 uur aan tafel gegaan. Ook deze maaltijd was weer prima geregeld door een paar vrijwilligers. Na het diner is de afruim -en afwasploeg weer aan de slag gegaan. Al met al heeft iedereen op zijn/haar beurt een steentje bij gedragen. Toch?

Zondag 25 juni

Wederom om 8:00 uur aan het ontbijt. Daarna was er ook weer de mogelijkheid om te kiezen tussen 2 tochten: een route van 80 km met … hm, of een route van 112 km met 2221 hm. Beide tochten gingen de andere kant op t.o.v. de tochten van zaterdag. Een meer bosrijk gebied dan het dal gebied van de Moezel. En dat was erg prettig, want die dag was het erg warm. Bovenop de heuvels uit het bos liep de temperatuur op tot 33 graden. Dus veel drinken en waar het kan zoveel mogelijk in de schaduw van de zon blijven rijden. Tussen 15:00 – 16:00 uur waren beide groepen weer terug bij de accommodatie. Mooi op tijd, want we gingen BBQ’en!

Een aantal van ons hebben die nacht nog overnacht in Salm, maar de meesten zijn zondagavond nog naar huis gereden.

img
img
img
img
img
img
img
img
img

Al met al was het een zeer geslaagd clubweekend:

  • Goed georganiseerd (nogmaals veel dank aan Bert en Jo)
  • Prima accommodatie
  • Zeer mooi fietsgebied en idem routes
  • Leuke en gezellige club fietsliefhebbers
  • Inzet van iedereen (koken, tafel dekken, opruimen, afwassen)
08 mei, 23
Henriëtte Verbeek Uncategorized No Comments

Addy van Stiphout uit Venray wint natte twaalfde editie Kasteelronde van Mill

In Mill stond het dit weekend bol van de evenementen, er stond een groot circus en er was een kunstroute voor fietsers die langs het parcours reden. Organisatorisch was dit een heel karwei om uit elkaar te houden. Achteraf is de twaalfde wielerronde goed verlopen met mooie wedstrijden.

De sportklasse, waar een groot deelnemersveld stond, werd beslist door een massasprint. In het begin van de dag was het nog windstil, echter later toen de amateurs moesten koersen werd het weer wel anders. Winnaar in de sportklasse werd Remco Bertelink. Gevolgd door zijn clubgenoot Roy Andes uit Arnhem en een mooie derde plaats is weggelegd voor Kristian Michiels.

De wedstrijd van de funklasse werd ook een massasprint. Jarno Derks kwam als eerste over de meet. Met op een mooie tweede plaats Bob Janssen uit Vianen. Lukas Koppens uit Mill de plaatselijke favoriet werd zevende. Bij de amateurs, elite en belofte begon het met de start al een beetje donkerder te worden. De belangstelling van de renners was hier nihil. Slechts 29 renners, vele hadden afgeschreven. Deze hadden natuurlijk goed de buienradar in de gaten gehouden. Na ongeveer driekwartier koers begon het hard te waaien en werd het echt koersweer. Er was een uitlooppoging van Ronald van der Sloot die ronde lang wegbleef. Uiteindelijk ontstond een kopgroep van acht renners met drie streekgenoten. Het was inmiddels door en door nat geworden. De uitlooppoging van Ronald van der Sloot, tevens man van de wedstrijd, werd weer teniet gedaan in de laatste twee rondes. De winst ging uiteindelijk naar Addy van Stiphout uit Venray, tweede was Witten Anthonise uit Deventer. Derde werd Philip Heijnen uit het naburige Wanroij. Koen Wulterkens en Juul van Loon werden respectievelijk zesde en zevende. Al met al was het een zeer sportieve dag geweest met best nog wat wielerpubliek.

02 mei, 23
Henriëtte Verbeek Uncategorized One Comment

Tomas Rongen wordt 6e op de Desertus Bikus: 1.400 km en 15.000 △

 

Ladies en gentlemen, mogen wij een staande ovatie? Een serieuze prestatie! Van harte gefeliciteerd Tomas!

Het verslag van Tomas

Desertusbikus is een ultra bikepacking wedstrijd van 1400 km van Anglet (FR) naar Nerja (SP) met vier checkpoints in woestijngebieden die je moet halen. Tussen de checkpoints heeft iedereen zijn eigen route gemaakt. Iedereen is zelfvoorzienend, maar er mag onderling wel samengewerkt worden. 250 mensen gaven zich op. . Jur Baltussen uit Ledeacker deed ook mee en Nicole Batenburg uit Den Haag. Onze doelen? Voor Jur en mij was het de eerste ultra, dus uitrijden zou voor ons al een prestatie op zich zijn. Nicole ging voor de overwinning bij de vrouwen.

Dag 1
Omdat het allemaal al niet zwaar genoeg was startte de wedstrijd vrijdagnacht om 00.01. Het regende al de hele avond, maar het was wel warm. De start is meteen een mooi tafereel. Iedereen fietste meteen een andere kant op omdat we allemaal een andere route hadden: de toon werd meteen gezet.

Uiteindelijk kwamen veel deelnemers op dezelfde weg richting de bergen in de Pyreneeën terecht. Samen vormde we om 01:00 een lichtstrook van bepakte fietsers. Helaas kreeg ik om 02.00 uur een lekke achterband, lichtelijk verbaasd omdat die tubeless was. Ik heb geprobeerd te pluggen, maar dat lukte niet en legde er teleurgesteld een binnenbandje in. Daardoor verloren Jur en ik 45 minuten. Nicole was doorgefietst, aangezien zij ging voor een hoge klassering (en je hebt geen drie mensen nodig om een band te vervangen). Toen kon de inhaalrace beginnen. We moesten die avond een klim voltooien van 25 kilometer. Jur en ik hadden afgesproken om een steady tempo (250 watt) de klim op te fietsen. Dat ging lekker en we kwamen via een prachtige afdaling terug in her donker. Terwijl het licht werd klommen we in de richting van een prachtig dorpje. Toen moesten we om 10 uur naar een supermarkt om bij te vullen qua voeding en drinken. Tot onze verbazing stond Nicole bij de kassa af te rekenen. Uiteindelijk zijn we met zijn drieën bij het eerste checkpoint aangekomen, dat in de Monegros Desert lag. Het was een bijzonder woestijngebied met enkel gravelpaden en een paar prachtige beklimmingen. We kwamen daar binnen op de zevende, achtste en negende plaats. We hebben de middag samen doorgefietst. Het was erg gezellig, maar ook erg heet en we stopten iets te vaak om van alles te doen, zoals omkleden, bijtanken, kleine en grote boodschappen doen maar vooral om de wondjes op de billen in te smeren met speciale fietsersvasaline.

We zagen de zonsondergang in een soort van Teletubbies-landschap met kleine heuvels met kleine windmolens. Ik voelde mezelf in ieder geval als Tinky Winky. Uiteindelijk hebben we besloten om tot 00.00 uur door te fietsen, maar om 21.30 uur merkten we dat het beter was om eerder te gaan slapen. Mijn energie was volledig op en ik voelde me ook mentaal uitgeput, niet gek na zo lang fietsen zonder slaap. We vonden een slaapplek onder een kapelletje, waar we onze slaapzak hebben uitgerold en hebben we drie uur gerust.

Dag 2
Toen we wakker werden, realiseerden we ons dat we een beginnersfout hadden gemaakt door op hoogte te slapen. Dat betekende dat het 5 graden was en we vervolgens snel moesten afdalen, waardoor we opnieuw ontzettend koud kregen. We moesten alle kleren aantrekken die we hadden en gingen verder. Fietsen in het donker is trouwens best fijn en veilig omdat er geen verkeer is. Je ziet alleen het landschap anders. Dat is niet erg als je in een dorpje fietst, maar wel als je in natuurgebieden bent. Maar om 5 uur in de ochtend hadden we alweer een grote beklimming van 8 km gedaan. In de afdalingen had ik het erg zwaar omdat ik het niet meer warm kreeg, de temperatuur was gedaald tot 0 graden. Maar we werden wel beloond met een zonsopgang in een canyonachtiggebied met enkele mooie gravelklimmen en vervolgens ook een gravelafdaling. Dit resulteerde in een lekke band voor Nicole en Jur. Bij Nicole moest de tubeless eruit en er moest een binnenband in. Tubeless vervangen kost echter echt meer tijd omdat je het vaak eerst probeert met een plug (wat opnieuw niet werkte). Ondertussen werden we ingehaald door een andere deelnemer. We besloten om op te splitsen zodat iedereen in zijn eigen tempo kon fietsen. Uiteindelijk maakte dat niet uit. Door verschillende redenen haalden we elkaar telkens weer in. Dus uiteindelijk zaten we bij checkpoint 2 samen met mijn ouders te lunchen (mijn ouders reden gelijk met ons op naar het eindpunt en hebben ons op verschillende punten aangemoedigd). We zaten toen op plek 10, 11 en 12 om 13.31 uur.

Toen mochten we lekker verder over wat saaie rechte N-wegen. Ineens begon een afdaling en fietsten we weer in een mooi natuurgebied. Hier konden we het tempo lekker behouden omdat het vals plat omlaag ging. Aan het einde van de middag werd besloten om niet meer samen te fietsen zodat iedereen zijn eigen tempo kon volhouden. Ik ben doorgefietst tot een hotel rond 22.30 uur. Ik besloot wat te eten en te douchen. Om 23.30 uur ging ik slapen voor een nachtrust van 3 uur.

Dag 3
Om 04.30 uur ging ik weer op de fiets. Ik zat toen op positie 15. Ik had als doel om in de top 10 te eindigen. Wat bleek, ik kreeg rechte wegen voorgeschoteld, windstil en licht vals plat omlaag. Aan het einde van de ochtend kwam ik bij een gebergte aan. Er stond nog 150 km op de teller met 3000 hoogtemeters en de temperatuur steeg naar 30-35 graden. Ik besloot om niet meer gek te doen. Ik klom op duurvermogen en gebruikte de afdaling om af te koelen. Rond 18.00 uur kwam ik in de gorafe-woestijn. Het was de laatste keer dat ik kon bijvullen omdat dit een grote woestijn was waarvan ik wist dat er lang geen bevoorradingspunt was. Met zonsondergang heb ik daar mijn beste fietservaring gehad, want wat is dat een onwerkelijk natuurgebied om doorheen te fietsen. Het is te vergelijken met een canyon en een woestijn. Ik wist niet dat Europa zulke mooie gebieden had. Iets na 18.00 uur viel mijn mobiel uit mijn hand, ik remde direct waardoor ik zelf op mijn mobiel gleed. Het klinkt gek, maar daarna kwam ik in een hele mooie staat van zijn. Ik wist vanaf dat moment niet meer waar de volgende bevoorrading was of het hotel. Geen mobiel hebben zorgde voor een gemoedstoestand waarin ik enkel van de omgeving kon genieten en aan fietsen, mijn lichaam en de natuur kon denken. Het was eigenlijk een bevrijding.

Om 22:30 uur kwam ik aan op een verharde weg en om 23:30 uur bij het eerstvolgende dorpje. Bij dat café stond toevallig een andere deelnemer. Hij had besloten om de hele nacht door te fietsen. Op dat moment realiseerde ik me dat wij op positie vijf fietsten. Hij ging door omdat hij net gegeten had. Ik bestelde twee broodjes en liet nog even de mooie dag op mij inwerken. Ik was vooral aan het genieten. Op de achtergrond werd vuurwerk afgestoken vanwege St. Marcodag. Nog meer genieten. Ik zat er lekker in en ging verder fietsen. Het was heel raar om dat nog te besluiten om 00:00 uur. Ik kwam al vrij snel de nummer vijf tegen. Die kwam qua snelheid echt niet vooruit, maar dat maakt bij ultra-fietsen niet uit. Het draait om snelheid en om slapen. Als ik 3 uur slaap, is hij 60-75 km verder op zijn tempo. Dat is lastig nog om in te halen. Want ik wist dat ik wel ging slapen. Na enkele hallucinaties (dat ik een boom aanzag als een reusachtig standbeeld) stopte ik mijn fiets langs de weg en ben ik daar in de berm gaan slapen om 03:00 uur.

Dag 3,5
Toen werd ik wakker om 06:30 uur en toen vloog een deelnemer met vol licht aan over de weg heen. Dus ik pakte snel mijn spullen in. En daarna nog een. Dus toen nog sneller inpakken. Ik stond gelijk aan. Om 07:00 uur ging ik in de achtervolging. Het was nog 60 km naar checkpoint 4 met 1000 hoogtemeters. Eentje had ik vrij snel te pakken. De andere kreeg ik maar niet in het vizier. De andere kreeg ik maar niet in het vizier. Maar had ik hem al ingehaald toen hij aan het bevoorraden was, had hij een andere route gepakt of was hij simpelweg sterker? Ik kon het niet checken omdat mijn mobiel kapot was. Dus wat deed ik? Hard fietsen. Op beklimmingen kon ik die dag nog 280-300 watt trappen en mijn beste 30s waarde was 500 watt (was een ontzettend steil stuk). Het is mooi om te zien hoe sterk je lichaam kan zijn na weinig slaap.

Ik kwam aan bij Checkpoint 4, een ontzettend mooi dorp op een heuvel, genaamd Iznajar. Ik had mijn hoofd erbij. Vanaf nu was het nog 100 km en alleen maar afdalen. Ik laadde de route in mijn Garmin, slikte… 100 km en nog 1000 hoogtemeters. Mijn vader, die mij aanmoedigde op dat checkpoint, vertelde me dat de nummer 5 pauze hield in het dorp. Dus ik besloot door te gaan. Maar door de 1000 hoogtemeters kon ik mezelf niet meer motiveren.

En ineens was het koers. Nummer 6 zat in mijn wiel. Hij gaf aan stomverbaasd te zijn dat ik hem ineens had ingehaald omdat hij deze ochtend hard had gefietst en niet had gedacht dat iemand hem zou bijhalen. Ik dacht hetzelfde, want ik was ook verbaasd dat ik hem nog niet eerder was tegengekomen. Ik zag dat zijn benen geschoren waren. “Rijd jij koers?”, vroeg ik. Hij antwoordde: “Ja.” Ik antwoordde: “Leuk, ik ook.” Ik wist genoeg. We gingen elke klim met 300-350 watt omhoog, kop over kop. Ik voelde dat hij sterker was. Ik voelde ook dat ik geen water meer had en geen eten. We hadden allebei een andere route. Ik besloot zijn route te volgen, want ik zat meer in zijn wiel dan andersom.

Plots zat hij niet meer in mijn wiel. Had hij een andere afslag genomen? Kutzooi. Dan maar positie zes. Bij een gravelstrook vielen al mijn bars uit mijn tas, het water was bijna op en het was alweer 30 graden. Maar ik wist opnieuw niet hoelang het nog duurde voordat ik bij een supermarkt of tankstation kwam. Dus ik fietste rustig door. Plek 6 is ook mooi. En na een half uur kwam hij voorbij vliegen. Hij had een lekke band. Shit, fietste ik toch op plek 5. Maar ach, ik had al vrede met plek 6. En dan zie je ineens de zee. Gvd, ik zie de zee en ik ben er bijna. Van Zuid-Frankrijk naar de Middellandse Zee gefietst. 1400 kilometer in 3,5 dag met 9 uur slaap. Wat heb ik gedaan? Ik heb genietend afgezien. Uiteindelijk is Nicole eerste geworden bij de vrouwen en heeft Jur het binnen 4,5 dag gehaald!

23 apr, 23
Henriëtte Verbeek Uncategorized No Comments

Trainingsrit in de Limburgse Alpen

Een verslag van een van onze enthousiaste leden, Bert Kroes

Vanmorgen in alle vroegte (8.00 uur) verzamelen op het EGS20 terrein, voor een trainingsdag in de Limburgse Alpen. Met maar liefst 20 renners werd er (met de auto) koers gezet naar het Shimano Experience Center in Valkenburg, waar we na de koffie met gebak, een rondleiding kregen. Daarna werden de bokken van de geiten gescheiden, ikzelf ging voor de verkorte versie van 78 km, tezamen met twee dames en vier heren, mezelf niet meegerekend. De andere dertien gingen voor de langere route, 112 km inclusief de extra hoogtemeters. Zij hadden o.a. de Eyserbosweg en de Keuterberg in hun programma en nog een paar kuitenbijters.

Wij gingen voor de wat laffe uitvoering van de Amstel Gold met slechts 585 hoogtemeters (volgens Jacks GPS). Direct na de Cauberg in Valkenburg, besloten een aantal, waaronder ikzelf, de overschoenen en de lange broek uit te doen. Het was namelijk 16 graden en da’s te warm om zo’n inspanning te plegen. Uiteraard werd er onderweg ook nog gepauzeerd en wel in Meersen, in een gezellig Limburgs kroegske, waar we een klein glaasje advocaat met slagroom bij de koffie werd geserveerd.

Om 15.30 uur kwamen we aan bij onze eindbestemming en genoten van een lekker kopje koffie. De klim bokken kwamen een uurtje later aan. Omdat het (voor mij) toch wat lang duurde, besloten vijf van ons de pasta vast te bestellen met een lekker Brand biertje, lokaal gebrouwen. Het was een gezellig samenzijn. Om 17.45 werd besloten, na de laatste ronde🍺😜, de terugreis aan te vangen en zo arriveerden we na wéér een geslaagd evenement van Maasland Cycling om 19.15 uur bij EGS20 in Escharen.

Bedankt organisatie, voor de perfecte dag (nagenoeg zonder regen) en de goede begeleiding❤️👍!

19 dec, 22
admin Events

8 januari 2023: Goed Begintocht

Op zondag 8 januari 2023 organiseert Maasland Cycling de eerste toertocht van het jaar, de Goed Begintocht. Doe jij ook mee?

Een prachtige en uitdagende veldrit door de bossen van Noordoost Brabant, mede mogelijk gemaakt door onze hoofdsponsor AMP-Group B.V. Met o.a. Kasteel Tongelaar op de route en een goed verzorgde pauze (waar het niet zal ontbreken aan peperkoek, bananen, sportdrank en warme drank), is deze tocht zeer de moeite waard. Geniet na afloop van de Brabantse gastvrijheid en gezelligheid onder het genot van een heerlijk en gratis ambachtelijk worstenbroodje.

Afstanden: 35 of 50 km
Start en finish: EGS’20 in Escharen
Aanmelden: fietssport.nl/toertochten/54215
Kosten: € 8,- en € 6,- voor NTFU-leden

02 dec, 22
admin Tijdrit

NCK Dronten 2022 met AMP Group B.V. bedrijventeam

Op zondag 2 oktober jl. stond het Nederlands Kampioenschap voor wielerclubs op de wedstrijdkalender. Op sportief vlak een hoogstaand evenement, waar de Nederlandse wielertop samenkomt.  Strijden voor de eer van de vereniging en de felbegeerde Nederlandse clubtitel.

Deze jaarlijkse strijd heeft een lange historie en vindt plaats in de vorm van een ploegentijdrit. Voor veel wielerclubs en renners één van de hoogtepunten in het wedstrijdseizoen. De rivaliteit tussen verenigingen en het aanzien van de club staat op het spel. Vandaar dat deze wedstrijd erg serieus wordt genomen en de topploegen zich op bijna professioneel niveau voorbereiden. Bij veel clubs is vooraf een selectie. De beste renners worden gekozen om uit te komen voor hun club.

Bij een ploegentijdrit gelden geen individuele belangen, iedereen rijdt in dienst voor de best mogelijke teamprestatie. De ploegentijdrit is een prachtige, uitdagende en tevens een van de zwaarste sportdisciplines in teamverband, die bij een goede uitvoering een enorme voldoening geeft aan de deelnemers. Elk NCK-team mag met maximaal 6 renners starten. Bij de finish geldt de tijd van de 4e renner. Ondanks dat er 2 renners tijdens de race mogen afvallen is het voor een snelle tijd van belang zo lang mogelijk met 6 bij elkaar te blijven. Een goede team balans en veel samen trainen is hierbij erg belangrijk. In totaal stonden er 186 ploegen aan de start van de 33 km lange tijdrit. Afhankelijk van leeftijd, geslacht en KNWU-wedstrijdlicentie wordt gestart bij één van de A t/m D categorieën. In de A-teams mogen professionals, elite, belofte, amateur en masters starten. De dames zijn vertegenwoordigd in de C-categorie en de jeugdrenners, nieuwelingen en junioren starten bij de B en D teams.

Verslag door Marcel Webers
En dan …. op naar Dronten. De begeleiding en organisatie was tot in de puntjes verzorgd. Sponsor AMP had een grote bus en auto ter beschikking gesteld voor de ploeg, om zo gezamenlijk van Cuijk naar Dronten te reizen. De teamleiding, Remco en Frans, zorgde ervoor dat de renners niets tekort kwamen.

En daar stonden we dan, zes gemotiveerde renners (Tomas, Ferdie, Martijn, Stephan, Tim en Marcel) aan de start bij het Leisure-world gebouw in Dronten om uit te komen bij de bedrijventeams onder de naam van de hoofdsponsor AMP Group B.V. In de eerste fase van de race moesten bij een harde zijwind 2 renners uit de waaier lossen. Door de genoodzaakte samensmelting van 2 ploegen tot 1 vlak voor het NCK was de teambalans niet helemaal optimaal meer en ook het bijsturen en communiceren tijdens de tijdrit bleek op dat moment lastig. De 4 overgebleven renners in de AMP trein vervolgde de race en haalde in de eerste helft 2 eerder gestarte ploegen in. Op de 7km lange Ketelmeerdijk had de ploeg de wind vol in de rug en werden er snelheden tussen de 50 en 55km/h gereden. Uiteindelijk finishte ons team met een prima eindtijd van 42:50, wat goed is voor een gemiddelde snelheid van 45.8 km/h. Hiermee werden we 9e bij de bedrijventeams. Het winnende A-team van de dag werd de ploeg van JEGG-DJR Academy met o.a. regio-genoot en talent Jody Jochems uit Sint Anthonis. Zij reden de 33km in 37:06 (!), goed voor een indrukwekkende gemiddelde snelheid van 53 km/h! Complimenten en een grote proficiat aan die mannen.

Voor de volledige uitslag; zie de NCK website.

Ondanks alle tegenslagen in de voorbereiding heeft ons team het maximale eruit gehaald en mogen we met een 9e plaats bij de bedrijven zeer tevreden zijn. Complimenten aan iedereen voor de inzet en in het bijzonder voor Tim die niet kon meetrainen, maar als reserve op het laatste moment geweldig invalt en het team naar een puike prestatie helpt.

Het was een zeer geslaagde dag met een gezellig groepsetentje als afsluiting. De renners willen de begeleiding en organisatie vanuit de verenigingen en sponsor AMP graag hartelijk bedanken om dit alles mogelijk te maken en wat de renners betreft gaan we er volgend jaar weer voor. Tot slot: Het is prachtig om de snelste teams bij de A ploegen als geoliede machines te zien ronddraaien in een waaier met snelheden van boven de 50 km/h. De ploegentijdrit is een samenkomst van vele factoren als, kracht, stuurmanskunst, dicht op je voorganger rijden, tactiek, communiceren, vermogen doseren, eerder afgeven, langere beurten en dit alles in teamverband. 

1 2